Waar moet een DGA om denken als het om de fiscus gaat?
Een directeur-grootaandeelhouder (DGA) van een besloten vennootschap (BV) heeft een bijzondere positie in het belastingrecht. Hij of zij is zowel werknemer als aandeelhouder van de BV, en moet daarom rekening houden met verschillende fiscale regels. In dit blog bespreken we een belangrijk onderwerp voor een DGA: het verplichte salaris.
Het verplichte salaris van een DGA
Een DGA moet zichzelf een salaris toekennen dat in overeenstemming is met de marktwaarde van zijn of haar werkzaamheden voor de BV. Dit wordt ook wel het gebruikelijk loon genoemd. Het gebruikelijk loon is minimaal € 47.000 per jaar (in 2021), tenzij de DGA kan aantonen dat een lager salaris gebruikelijk is in vergelijkbare situaties. Het gebruikelijk loon geldt ook als de BV verlies lijdt of weinig winst maakt.
Dit kan een probleem zijn voor een DGA die in een BV zit die geen of nauwelijks winst maakt. De DGA moet dan toch een salaris betalen dat hoger is dan de winst van de BV, waardoor de BV in financiële moeilijkheden kan komen. Bovendien moet de DGA ook nog inkomstenbelasting betalen over het salaris, waardoor er minder geld overblijft om te investeren in de BV of om privé-uitgaven te doen.
De fiscus kan het salaris van een DGA corrigeren als deze te laag is vastgesteld. Dit kan leiden tot naheffingen, boetes en rente. Daarom is het belangrijk om het salaris van een DGA goed te onderbouwen en te documenteren. Er zijn verschillende methoden om het gebruikelijk loon te bepalen, zoals de afroommethode, de doelmatigheidsmarge en de meest vergelijkbare dienstbetrekking. Deze methoden zijn echter niet altijd eenvoudig toe te passen en kunnen tot discussies met de fiscus leiden.
Jurisprudentie over het verplichte salaris
Er zijn veel rechtszaken gevoerd over het verplichte salaris van een DGA. Een recente uitspraak is die van Rechtbank Noord-Nederland van 8 september 2021 (ECLI:NL:RBNNE:2021:3620). In deze zaak ging het om een DGA die zichzelf een salaris had toegekend van € 18.000 per jaar, terwijl hij werkzaam was als interim-manager voor verschillende opdrachtgevers. De fiscus vond dit salaris te laag en stelde het vast op € 75.000 per jaar, op basis van de afroommethode.
De rechtbank oordeelde dat de fiscus het salaris van de DGA terecht had gecorrigeerd, omdat de DGA niet aannemelijk had gemaakt dat een lager salaris gebruikelijk was. De rechtbank vond dat de afroommethode in dit geval een geschikte methode was om het gebruikelijk loon te bepalen, omdat de DGA zijn werkzaamheden vrijwel geheel voor rekening en risico van de BV verrichtte. De rechtbank hield wel rekening met een doelmatigheidsmarge van 25%, waardoor het salaris werd verlaagd tot € 56.250 per jaar.
Een andere uitspraak is die van Rechtbank Gelderland van 26 november 2019 (ECLI:NL:RBGEL:2019:5584). In deze zaak ging het om een DGA die zichzelf geen salaris had toegekend, omdat hij arbeidsongeschikt was en geen werkzaamheden meer verrichtte voor zijn BV. De fiscus stelde echter dat er sprake was van fictieve dienstbetrekking, omdat de DGA nog steeds de zeggenschap had over de BV en de BV nog steeds inkomsten genereerde uit verhuur van onroerend goed.
De rechtbank oordeelde dat de fiscus het salaris van de DGA terecht had gecorrigeerd, omdat er geen sprake was van onmacht om het salaris te betalen. De rechtbank vond dat de DGA nog steeds een dienstbetrekking had met zijn BV, ook al verrichtte hij geen werkzaamheden meer. De rechtbank stelde het salaris vast op € 44.000 per jaar, op basis van het wettelijk minimumloon.
Conclusie
Een DGA moet goed op de hoogte zijn van de fiscale regels die voor hem of haar gelden, vooral als het gaat om het verplichte salaris. Het is raadzaam om hierover advies in te winnen bij een belastingadviseur, om problemen met de fiscus te voorkomen of op te lossen.
Bronnen: